Η ρίγανη η πόα που μεγαλώνει σε βράχια και σχεδόν χωρίς νερό γεμίζει το τόπο με την μυρωδιά της και τα μωβ ανθάκια της. Οι αρχαίοι Έλληνες την χρησιμοποιούσαν στο πρωινό του ρόφημα αλλά επίσης και όταν στραβολαίμιαζαν σαν κατάπλασμα. Ο Αριστοτέλης έγραφε ότι αν τύχαινε και κάποιο τραυματισμένο από βέλος κυνηγού κατσίκι έτρωγε ρίγανη, η πληγή του έκλεινε. Το όνομα της ρίγανης προέρχεται από τις λέξεις όρος και γάνος (λαμπρότητα), φυτό δηλ. που λαμπρύνει το βουνό.